اسحاق العازار اسرائیلز نقاش یهودی تبار هلندی

نویسنده: ایکاروس، تاریخ انتشار: پنجشنبه، ۳۰ دی ۱۴۰۰

اسحاق العازار اسرائیلز یکی از چهره های مهم و تاثیر گذار سبک امپرسیونیسم است. وی یک نقاش هلندی یهودی تبار است و پدر او نیز جوزف اسرائیلز یکی از نقاشان بسیار پر آوازه و مهم هلندی محسوب میگردد. پدر اسحاق بنیانگذار مکتب لاهه بوده است و از او به عنوان یکی از مهمرین نقاشان سده نوزدهم یاد می شود. اسحاق اسرائیلز را به عنوان یکی از اعضای مهم جنبش امپرسیونیست های آمستردام نیز می شناسند.

اسحاق اسرائیلز در سوم فوریه 1865 در آمستردام متولد شد. از دوران کودکی و سنین پایین علاقه و استعداد خود را به نقاشی بروز داد. همین امر باعث شد که پدر او در نامه ای به دوست هنرمند خود جان فردریک وایت اینگونه بنویسد: «اسحاق من بسیار به حیوانات علاقمند است و بسیار در مورد آنها صحبت و رویا پردازی می کند. او یک نقاش باهوش حیوانات است.» اسحاق در آن دوران شش ساله بود. طبیعتاً پدر با دیدن این شرایط به سرعت شروع به آموزش طراحی به فرزند خود کرد. در همان سن خانواده به لاهه مهاجرت کرد و در آنجا بود که پدر اسحاق تبدیل به یک نقاش مشهور بین المللی شد. پدر، نشان هنری درجه سه پاریس را از آن خود کرد و کمی بعد نشان لژِیون را از آکادمی فرانسه گرفت. این اتفاقات باعث شد که خانواده از نظر مالی در شرایط آسوده ای قرار بگیرد و درآمد مناسبی را برای گذاران زندگی کسب کند. از طرف دیگر خانه اسحاق تبدیل به محل تجمع هنرمندان نقاش، شاعر و معامله گران آثار هنری شد. در میان این مهمانان میتوان به نامهایی مانند ادوار مانه و ماکس لیبرمان اشاره کرد.

آموزش هنر اسحاق اسرائیلز به طور جدی در سال 1878 با یک دیدار خانوادگی از پاریس (که به یک عادت سالانه تبدیل شده بود) و با ثبت نام او در آکادمی لاهه آغاز شد. در آکادمی لاهه وی شروع به یادگیری نقاشی و طراحی نمود و مهارت های خود را گسترش داد. از طرف دیگر وی در آکادمی با جورج هندریک برایتنر آشنا شد. او یک عکاس مشهور هلندی بود. این دو تبدیل به دوستانی دیرینه شدند. آثار اسحاق در این دوره از غنای تکنیکی بسیار بالایی برخوردار شد و در کنار این امر وی در آثار خود حالات روانشناختی را به خوبی نشان میداد. مثال بارز در این امر دو پرتره است که او در سال 1881 به تصویر کشید. یکی از آنها مربوط به مادر بزرگ وی است و دیگری مربوط به یک دوست خانوادگی.

یکی از موضوعاتی که در ان دوره زمانی اسحاق جون را مجذوب خود کرده بود مانور های نظامی بود که در آن حوالی برگزار می شد. وی نقاشی هایی را در این موضوع خلق نمود. دو عدد از این آثار در نمایشگاه سالانه آکادمی به نمایش درآمد و یکی از آنها با نام شیپور نظامی توسط یک معامله گر آثار هنری خریداری شد.

یک سال بعد، در سال 1882، اسحاق اولین حضور خود را در سالن انجمن هنرمندان پاریس و با اثر مراسم تدفین نظامی انجام داد این نقاشی تصویری از سربازان را نشان میداد که در یک روز غمگین پاییزی در اطراف یک قبر باز، گرد هم آمده بودند. اگرچه می توان این اثر را با اثر گوستاو کوربه (تدفین در اورنان) مقایسه کرد اما اثر اسحاق نسبت به کوربه بسیار آکادمیک تر می باشد. چینش دقیق سربازان در کنار قبر کاملا ریشه های این نقاشی را به رنسانس ایتالیایی باز می گرداند. با این حال حالت ایستادن سرباز ها و همچنین فرم نامنظم کلوخ های زمین بیننده را به یاد نقاشان طبیعت گرا مانند ژول باستین- لپاژ می اندازد.

پس از این حضور موفقیت آمیز وی بار دیگر در سال 1885 در سالن شرکت کرد. این بار نام وی بسیار با احترام برده شد و از او به عنوان هنرمند بزرگ از کشورهای خارج یاد شد. او بار دیگر با یک صحنه نظامی ناتورالیستی وارد عرصه شد. نام این اثر بندرگاه نتردام نام داشت. یکی از منتقدین هنری معروف آن دوران چنان تحت تاثیر این اثر قرار گرفت که نوشت: این مرد جوان یک جایگاه برتر و قابل توجه را در سالن در اختیار گرفته است. جناب آقای اسرائیلز پسر یک نقاش هلندی. این مرد جوان نقاشی کمیابی را به تصویر کشیده که شما را وادار به ایستادن و تفکر در مقابل آن میکند. این بالاترین نقد و ستایشی است که میتوانم در مورد کار او ارائه دهم.

به نظر می آید که دستاوردهای سالن پاریس برای این هنرمند نقاش باعث شد که علاقه و شوق او برای نقاشی دوچندان شده و از طرفی اشتیاق بیشتری برای مطالعه و تجربه پیدا کند. در سن 20 سالگی به سمت امپرسیونیست ها و طبیعت گراها تمایل پیدا کرد. وی مخصوصا به نوشته های امیل زولا در مورد طبقه کارگر علاقمند شده بود. رمان ژرمینال یکی از رمانهای مهم و محبوب امیل زولا بود که به صورت سریالی در نشریه گیل بلاس منتشر می شد و سپس در سال 1885 درست در زمانی که اسرائیلز جوان برای افتتاح سالن به پاریس آمد، به طور کامل منتشر شد. پس از پیروزی حرفه ای خود، او از ون گوگ پیروی کرد و یک سال را به مناطق معدنی بلژیک سفر نمود و زندگی مردان و زنان کارگر را مورد مطالعه قرار داد.

رنگها به مرور در نقاشی های او حالت قوی تر به خود گرفت و کم کم تمایل شدیدی برای به تصویر کشیدن هنر مدرن در او ظاهر شد. علاوه بر این، او به همراه دوست قدیمی خود جورج هندریک برایتنر برای آکادمی هنر آمستردام درخواست داد. در سال 1887 این دو در حالی که در آکادمی آمستردام بودند آنجا را به سرعت ترک کردند. دلیل این کار نیز پیوستن به یک گروه هنری مدرن و پیشرو بود. این گروه تاچتیگرها (جنبش دهه هشتاد) نام داشت. این گروه آوانگارد متشکل از نویسندگان و هنرمندانی بود که پیرو این مفهوم بودند که سبک زیبایی شناختی اثر باید بازتاب محتوی و مفهوم آن باشد. و اینکه موضوعات هنری با بار احساسی می بایست با شجاعت و جسورانه بیان شوند. جای تعجب نیست که تاچتیگرها کارهای نویسندگان و نقاشان طبیعت گرا را بسیار تحسین می کردند. در پاسخ به این گرایش بود که اسحاق نیز موضوع کارهای خود را بر روی زندگی خیابانی، کافه ها و کا باره و همچنین زندگی خشن و سخت کارگران متمرکز نمود. اگر چه در این دوره تعداد بسیار کمی نمایشگاه برگزار کرد اما بر روی سطح وسیعی از متریال های گوناگون مطالعه نمود و تعداد زیادی آثار طراحی، آبرنگ، پاستل و رنگ روغن را تولید کرد. وی در نوشته ای اینطور بیان می کند: هر روز صبح برای پیروزی و فتح بر می خیزم و هر شب با شکست به خواب میروم. مانند همتایان خود در پاریس یا لندن در اواخر دهه 1880 و اوایل دهه 1890، اسرائیلز و دوستانش زندگی شهری را پدیده ای جالب توجه می دیدند. آنها در سالنها و کافه های مختلف رفت و آمد می کردند و رفتار مردم و درگیری خیابانی آنها را در خیابانها و کنار کانالها نظاره می کردند. اسحاق و دوستش فرانس ارنس، نویسنده، اغلب در کافه‌های بندری در اطراف زیدیک (که یک آب بند دریایی بود) گشت و گذار می کردند، منطقه ‌ای که بیشتر به عنوان محله مهاجران چینی شناخته می شد و متعاقباً به عنوان منطقه قرمز آمستردام به حساب می آمد. در طول این سالها اسحاق به مسافرتهای منظم خود به پاریس ادامه میداد و در این سفرها با نویسنده مورد ستایش خود امیل زولا دیدار کرد. همچنین با استفان مالارمه شاعر، معلم، مترجم و منتقد فرانسوی، اودیلون ردون نقاش سمبلیسم و برت موریسو آشنا شد.

در این دوره پر جنب و جوش اسرائیلز به طور فزاینده به تصویر کشیدن سوژه هایی با محتوی مردان و زنان کارگر که به زندگی روزمره می پرداختند را مورد توجه قرار داد. ضرب قلمهای او در این دوره جسورانه بود که فرمهای ایستا و محکم را در خود جای میداد. اگرچه در این دوره این نقاش را می توان به طور کامل یک هنرمند امپرسیونیست به حساب آورد اما آثار او بسیار از کارهای پل سزان تاثیر گرفته بود. در آثار او می توان بلوکهای رنگ تراشیده شده و حجم های سازمان یافته را مشاهده کرد. المانهایی که سزان بسیار به آنها اهمیت میداد. برای مثال می توان به اثر دو دختر در لانبین اسکرات اشاره کرد. در این اثر رنگهای ضخیم با استفاده از لبه تخت قلمو بر روی بوم جای گذاری شده است. این اثر صرفا به نمایش و مطالعه رنگ و نور نپرداخته (عناصر اصلی نقاشی های امپرسیونیسم)، بلکه تاکید بر نشان دادن زندگی شهری نیز در آن موج می زند.

سال 1893 سالی بود که اسحاق به بلوغ هنری رسید و نقطه اوج آثار او بود. اگر چه اخبار بدی در این سال (در گذشت مادر) دریافت کرد اما پیشرفت و پختگی در آثار او در این دوره غیر قابل انکار است. یکی از مهمترین آثاری که در این دوره خلق کرد مجموعه زنان کارگر است.

در ماه مه 1983 اسرایلز به همراه دوست خود به اسپانیا رفتند و از آنجا عازم شمال آفریقا شدند. در این سفر او به پدر خود پیوست و مدتی را در آنجا در کنار هم سپری کردند. مثل اکثر نقاشان اروپایی آن دوران برای اسحاق نیز آفتاب درخشان آفریقا موضوع جالب توجهی بود. هنگامی که به آمستردام باز گشت اثر سه دختر خدمتکار را آغاز کرد. وی تصویر زنانی را نقاشی کرد که در کنار کانال مشغول به کار و فعالیت بودند. در این نقاشی پالت رنگ اسحاق تا حدی تغییر می کند و او به استفاده بیشتر از رنگهای روشن متمایل است.

با ورود به قرن بیستم اسحاق وارد فاز جدید از دوره حرفه هنری خود شد. او وارد یک خانه مد در آمستردام شد. در اتاقهای مختلف و با استفاده از ابزار خیاطی خیاط ها زیر نور کم مشغول به کار و فعالیت بودند. اسرائیلز مشتاق به نقاشی در آن محل بود و دست به این کار زد. و اینچنین این فضا تبدیل به موضوع جدیدی برای هنرمند نقاش شد. تلاقی خریداران ثروتمند، دختران مغازه دار، مدل ها و خیاطان سخت کوش فرصتی مناسب برای نشان دادن نابرابری بین طبقات را برای او فراهم کرد. در سال 1904 به پاریس نقل مکان نمود، در این شهر خانه ای نزدیک به یک مرکز مد اختیار کرد. تا زمان جنگ جهانی اول به شکل منظم در این محل نقاشی می کرد. وی به آن خانه مد رفت و آمد داشت. اسحاق در این محل بیشتر به کارکنان و خیاط ها برای موضوع نقاشیهایش علاقمند بود تا افراد ثروتمندی که به آنجا رفت و آمد داشتند.

به بیان دیگر او تصاویر پر زرق برق دنیای مد را به تصویر نمی کشید. بلکه کار سخت و پرمشقتی که در پشت پرده این حرفه پر زرق برق وجود دارد را تصویر می کرد. اسرایلز سالهای 1913 و 1914 را به دلیل جنگ در لندن گذراند و به امید بازگشت به پاریس بود. اما این امر محقق نشد و وی به آمستردام باز گشت و در این شهر به نقاشی پرتره روی آورد.

پس از جنگ او دوباره به پاریس، لندن و کپنهاک سفر می کند و در ادامه به هند و چند کشور اطراف آن می رود. در این مسافرت ها نقاشی هایی را با تاثیر از محل های مورد بازدید به تصویر می کشد. اسحاق العازار اسرائیلز را میتوان یکی از نقاشان مهم قرن نوزدهم و بیستم به شمار آورد. این هنرمند به واسطه پدر خود که او نیز یکی از چهره های مهم نقاشی اروپا می باشد در کنار پشت کار و تلاش خود از بخت و اقبال بلندی برخوردار بود. این نقاش جزو هنرمندانی بود که از ریشه ای آکادمیک و فرا گیری نقاشی علمی وارد یک سبک آوانگارد شد و در هر دو این عرصه ها به موفقیت های چشمگیر دست پیدا کرد.