از نقاشی های هیتلر چه میدانید؟

نویسنده: ایکاروس، تاریخ انتشار: سه شنبه، ۱۴ دی ۱۴۰۰

آیا میدانستید هیتلر قبل از اینکه وارد عرصه سیاست شود، یک نقاش چیره دست بوده است؟ بله، رهبر آلمان نازی و از بزرگترین جنگ سالاران جهان، در سالهای اقامت خود در وین که به سالهای 1908 تا سال 1913 مربوط می شود، فعالیت هنری داشته و در این دوران برای درآمد و گذران زندگی دست به تولید آثار نقاشی و کارت پستال میزده و صدها اثر نقاشی تولید کرده است. این درست است که او در دوران فعالیت هنری خود موفقیت زیادی به دست نیاورد، اما تمام عمر دست از نقاشی نکشید. پس از سقوط آلمان نازی و پایان جنگ جهانی، تعدادی از آثار او کشف شد و در حراج های هنری از صدها تا هزاران دلار به فروش رسید. برخی دیگر از آثار او به دست ارتش ایالات متحده افتاد و ظاهرا همچنان در اختیار دولت آمریکا می باشد. بسیاری، آثار او را سرد و بی احساس قلمداد می کنند. یک نظریه نیز وجود دارد که می گوید هیتلر بیش از اینکه یک نقاش باشد در هنر معماری استعداد بالقوه داشته است. به بیان دیگر او ساختمان ها را به تصویر می کشیده و در کنار این بناها، درختها و مردمان به عنوان عناصر فرعی قلمداد می شده اند.

آدلف هیتلر در 20 آپریل 1889 در برآئونائو اَم این، یک منطقه اتریشی مجارستانی به دنیا آمد. هیتلر زمانی که هشت ساله شد آواز خواندن را فرا گرفت و در کلیسا مشغول به خواندن آواز شد. حتی برای مدتی نیز به کشیش شدن فکر کرد. در سال 1907 به مدرسه هنرهای زیبای وین رفت. وی در آزمون ورودی آکادمی شرکت کرد. اما پس از دو بار تلاش موفق به ورود نشد. مدیر آکادمی به او پیشنهاد شرکت در مدرسه معماری را داد. اما به واسطه به پایان نرساندن دوره متوسطه، او نتوانست در این مدرسه نیز ثبت نام کند. در 21 دسامبر 1907 مادرش بر اثر سرطان سینه در سن 47 سالگی درگذشت. پدرش را نیز قبلا در سوم ژانویه 1903 از دست داه بود. و پس از مرگ مادر، آواره و بی جا و مکان شد. او به کارهای کارگری و همچنین فروش نقاشی برای امرار معاش روی آورد.

همانطور که قبلا ذکر آن گذشت آثار هیتلر بسیار از هنر معماری تاثیر می گرفت و بناهای معماری به شکل حساب شده و دقیقی در آثارش نمایان است. آثار هنری وی به نحوی از هنرمندان قرن نوزدهم تاثیر گرفته است و برخی معتقد هستند که این آثار حتی نوعی کپی از آثار آنها می باشد. خود وی مدعی بود که نقاشی های او تلفیقی از سبکهای یونانی رومی، رنسانس ایتالیایی ونئو کلاسیسیم می باشد. وی توانایی تکنیکی این هنرمندان را ستایش می کرد و همچنین به نماد گرایی قابل درک نیز علاقمند بود. وی، رادولف ون آلت نقاش منظره و معماری اتریشی را بزرگترین استاد خود خطاب می کرد. می توان گفت رنگ گذاری هیتلر تا حدی به سبک رادولف شباهت دارد. اما در آثار رادولف نوعی هماهنگی زیبا و قابل تحسین بین طبیعت و معماری وجود دارد.

در سال 1925 هیتلر یک بیوگرافی از خود نوشت و در آن توضیح داد که چگونه در جوانی، شور و علاقه بسیار به هنرمند شدن داشته است، اما رویاهایش خراب میشود چرا که در امتحان ورودی آکادمی وین مردود می گردد. هیتلر دو بار در امتحان ورودی مردود می شود. یک بار در سال 1907 و یک بار در سال 1908. در بخش مقدماتی امتحان، وی می بایست دو صحنه از کتاب مقدس را به تصویر میکشید، این بخش را می بایست در دو جلسه سه ساعته پشت سر می گذاشت. قسمت دوم امتحان از این قرار بوده که او می بایست یک کار از پیش آماده شده را به هیات ممتحن ارائه می کرده است. اما وی نتوانسته رضایت آنها را جلب نماید و در آخر مردود می شود. در سال 1939 قبل از آغاز جنگ جهانی دوم وی در حضور سفیر انگلستان اینگونه ابراز می کند که من یک هنرمند هستم و سیاست مدار نیستم. زمانی که قائله لهستان ختم شود، می خواهم به هنر باز گردم و به عنوان یک هنرمند تا پایان عمر زندگی کنم. از سال 1908 تا سال 1913 هیتلر برای کسب درآمد، کارت پستال طراحی می کرد و همچنین خانه های مسکونی را برای زندگی رنگ آمیزی می کرد. وی اولین سلف پرتره خود را در سال 1910 و در سن 21 سالگی به تصویر کشید.

این نقاشی به همراه دوازده اثر دیگر از هیتلر توسط یک گروهبان ارتش آمریکا در شهر اِسِن آلمان کشف شد. ساموئل مورگنسترن تاجر اتریشی و همکار مالی هیتلر جوان در دوران وین اکثر آثار وی را خریداری میکرد. برای بار اول ظاهرا هیتلر در سال 1910 یا 1913 (تردید وجود دارد) به فروشگاه شیشه بری مورگنسترن رفت. در آن فروشگاه هیتلر سه عدد از تابلوهای خود را برای فروش به مورگنسترن پیشنهاد داد. وی یک بانک اطلاعاتی از هنرمندان مختلف را در دفتر خود داشت و از طریق آن برای هنرمندان مشتری های مناسب پیدا می کرد. مورگنسترن توانسته تعدادی از آثار هیتلر را به فروش برساند و ظاهرا اکثر خریداران این آثار یهودی بوده اند. یکی از مهمترین خریداران آثار هیتلر وکیلی به نام جوزف فینگولد بوده است که یک سری از آثار وی که وین قدیم را به تصویر می کشیده را خریداری کرده است.

زمانی که هیتلر در سال 1914 در سن 25 سالگی در جنگ جهانی اول خدمت می کرد، کاغذ و بوم را با خود به جبهه می برد و در ساعت های مرخصی طراحی و نقاشی می کرد. آثاری که در این دوره کشید از آخرین آثار او قبل از سیاستمدار شدن بود. مضامین نقاشی او در زمان جنگ شامل خانه های کشاورزان، ایستگاه های پرستاری و پزشکی و غیره بود.

هیتلر عمدتاً از ابزار آبرنگ در آثارش استفاده می کرد. این متریال ابزار مورد علاقه او برای به تصویر کشیدن نقاشی هایش بوده است. شاید یکی از دلایل این امر مناسب بودن آبرنگ برای طراحی های معماری گونه باشد. چارلز اسنایدر منتقد هنری در مورد آثار هیتلر می گوید که در نقاشی های او اغلب توجه عمیقی به جزییات در موضوعات معماری و ساختمان ها می شود و برعکس آن گیاهان و سوژه های جانبی به شکلی سریع و با صرف وقت کم به تصویر کشیده می شود. حیاط محل اقامت هیتلر در مونیخ یکی از آثار آبرنگ وی میباشد. او یک فضای چهار گوشه سنگی را در مقابل خانه بزرگ به تصویر کشیده است. در مدت زمانی که هیتلر در مونیخ اقامت داشت به مطالعه و نقاشی پرداخت و پیوسته رویای خود را برای تبدیل شدن به یک نقاش مستقل می پروراند. این نقاشی به واقع مهارت هیتلر را در استفاده از متریال آبرنگ به نمایش می گذارد. در این تصویر می توان خطوط دقیق و محکم ساختمان را دید که در کنار آن و در سمت چپ درختان را با خطوط نرم می بینیم. خطوط این درخت کاملا با خطوط محکم و خشن ساختمان در تضاد قرار دارد. همچنین یک فواره کوچک در میان دو درخت به تصویر کشیده شده است.

این اثر به همراه چند نقاشی دیگر از هیتلر توسط ارتش ایالات متحده و در مرکز نگهداری آرشیو نظامی ضبط شده است و هرگز به نمایش عموم در نیامده اند. در سال 1936، جان گانتر، روزنامه‌نگار و نویسنده آمریکایی، پس از دیدن نقاشی‌هایی که هیتلر به آکادمی هنر وین فرستاد، نوشت: "این نقاشی‌ها کاملاً عاری از ریتم، رنگ، احساس یا تخیل درونی هستند. آنها طرح‌های یک معمار هستند: دردناک و دقیق. در نهایت می توان آنها را تعدادی اسکیس دقیق به حساب آورد و نه بیشتر. جای تعجب نیست که استادان وین به او گفتند که به یک مدرسه معماری برود. در سال 2002 از یکی از منتقدان هنر مدرن خواسته شد تا برخی از نقاشی‌های هیتلر را بدون ذکر نام هنرمند مورد بررسی قرار دهد. نتیجه جالب بود! وی این نقاشی ها را کاملا خوب و مورد قبول ارزیابی کرد. سبک این آثار را کاملا متفاوت قلمداد کرد. وی گفت که فیگورهای انسان در این آثار کاملا نامتعارف و متفاوت به تصویر کشیده شده اند. دلیل این امر نیز شاید بی توجهی و عدم علاقه هنرمند به انسانها باشد! در یک برنامه به عنوان آبرنگ های هیتلر سرجیو سالوی آثار این هنرمند را به عنوان نقاشی هایی به مضامین غم آلود و عمیق رد می کند و در عوض آنها را نقاشی های یک نقاش حرفه ای کوچک قلمداد می کند که مناظر کم اهمیت شهری را به تصویر می کشد.

تعدادی از نقاشی های هیتلر در پایان جنگ جهانی دوم توسط ارتش ایالات متحده توقیف شد. آنها به همراه سایر موارد ضبط شده به ایالات متحده برده شدند و هنوز توسط دولت ایالات متحده نگهداری می شوند، که اجازه نمایش آنها را نداده است. سایر نقاشی ها توسط افراد خصوصی نگهداری می شد. در سالهای پس از 2000 تعدادی از این آثار در حراجی ها برای فروش ارائه شدند. در سال 2009، پانزده اثر از هیتلر به مبلغ 97672 پوند در حراجی شروپ‌ شر به فروش رسید. در سال 2012 یک اثر از او در اسلواکی به مبلغ 32000 یورو به فروش رفت. در 18 نوامبر 2014 یک اثر آبرنگ هیتلر در یک حراجی در نورنبرگ به مبلغ 130000 یورو فروش رفت. گروهی از محققان تخمین می زنند که هیتلر حدود 300 اثر تکمیل شده در طول زندگی خلق کرده است. با این حال هیتلر در کتاب خود با عنوان نبرد من ذکر کرده زمانی که در وین بوده هر روز دو یا سه نقاشی را تکمیل می کرده است. حتی اگر یک نقاشی در هر روز اقامت هیتلر در وین را در نظر بگیریم این رقم به 600 نقاشی خواهد رسید. پیتر جان یکی از مشهور ترین متخصصان آثار هنری هیتلر در مصاحبه ای که با او داشته از قول هیتلر، اینگونه نقل میکند که در طول اقامتش در مونیخ و وین بیش از 1000 تابلوی نقاشی را به تصویر کشیده است.

در پایان باید گفت اگر بخواهیم خارج از چهارچوب سیاسی به آثار هیتلر نگاه کنیم می توان آثار این هنرمند را تا حدی قابل قبول به شمار آورد (حداقل اسناد و رویدادهای هنری اینگونه می گویند). بسیاری از منتقدین هنری و هنرشناسان با خشم به آثار این هنرمند نگاه می کنند و همین امر در قضاوت آنها تاثیر منفی می گذارد.