وینسلو هومر نقاش آمریکایی سبک منظره و آثارش

نویسنده: ایکاروس، تاریخ انتشار: سه شنبه، ۱۷ خرداد ۱۴۰۱

وینسلو هومر نقاش آمریکایی سبک منظره و چاپ گر بود. وی عموما به آثاری که از مناظر دریایی به تصویر میکشد شهرت دارد. هومر را یکی از برجسته ترین نقاشان قرن 19 آمریکا می دانند. وی که تقریبا یک نقاش خود آموخته به شمار می آید، فعالیت هنری خود را در ابتدا به عنوان یک تصویر ساز تجاری آغاز کرد. سپس به نقاشی علاقمند گشت و به شکل حرفه ای آنرا دنبال نمود. در آثار وی می توان رنگهای ضخیم و پر حجم را مشاهده کرد. همچنین در حوزه آبرنگ نیز آثار چشمگیری را خلق نمود. موضوع این نقاشی ها عمدتا تعطیلات خود هنرمند بوده است.

هومر که در سال 1836 در بوستون، ماساچوست متولد شد، دومین پسر از سه پسر چارلز ساویج هومر و هنریتا بنسون هومر بود که هر دو از خاندان بزرگ نیوانگلندی ها بودند. مادرش یک نقاش آبرنگ آماتور بود که آثاری را در این حوزه خلق می نمود. می توان گفت مادر به نوعی اولین معلم هنر وینسلو به شمار می آید. رابطه این دو در طول زندگی گرم و صمیمی بود و این نقاش بسیاری از خصوصیات مادر را در خود به ارث برد. از جمله این خصوصیات طبیعت آرام، با اراده و شخصیتی اجتماعی بود. میتوان گفت علاقه و استعداد هنری خود را نیز از مادر به ارث برده بود. هومر کودکی شادی را پشت سر گذاشت و بیشتر آن دوران را در روستایی در نزدیک ماساچوست به سر برد. در دوران مدرسه او دانش آموز متوسطی بود. اما در همان ابتدای تحصیل تمایل هنری خود را آشکار کرد. پدر هومر یک تاجر نا آرام و بی ثبات و پیوسته در پی پول دار شدن سریع بود. وی برای کشف طلا به کالیفرنیا سفر کرد که در این امر ناموفق بود. سپس خانواده را ترک کرد و برای پول دار شدن به اروپا سفر کرد. هومر پس از فارغ التحصیلی نزد یک لیتوگرافیست به نام چارلز هنری بوفورد به کار آموزی پرداخت. زمانی که وی این کار را آغاز کرد 19 سال سن داشت. او دو سال کامل بر روی جلد مجلات و تصاویر تجاری کار کرد. کمی بعد یکی از نشریات معتبر آن دوران به نام هارپر به وی پیشنهاد کار داد. اما وی این پیشنهاد را رد نموده و به طور مستقل شروع به کار کرد. هومر بعدها گفت زمانی که کار لیتوگرافی را برای شروع کار جدید رها کردم هیچ استادی نداشتم. وی در این برهه به کار تصویر سازی به طور مستقل روی آورد و این کار وی حدود بیست سال به طول انجامید. وی در این دوره، زندگی روستایی و زندگی مردمان بوستون را تصویر سازی می کرد و آنها را به مجلات ارائه می نمود. در این دوره در آمریکا کار تصویر سازی به سرعت در حال رشد بود. کارهای متقدّم او در این ژانر عمدتا با چاپ سنگی و یا چوب به اجرا در می آمد. در این آثار صحنه‌های اجتماعی شهری و روستایی، با خطوط کلی تمیز، فرمهای ساده شده و کنتراستهای نسبتا سنگین، فاکتورهای چشمگیری هستند. صورتها در این کارها شاد و سرزنده به تصویر کشیده شده اند. این ویژگی ها در تمام دوران فعالیت هنری با هومر باقی ماندند. می توان گفت که همین آثار به مثابه تمرینی شد برای موفقیت سریع وی در حوزه نقاشی که در آینده به آن پرداخت.

قبل از نقل مکان به نیویورک در سال 1859 هومر با خانواده خود در عمارت خانوادگی زندگی می کرد. مناظر این عمارت تبدیل به دستمایه و موضوعات او در آثار تصویر سازی شده بود. همچنین در نقاشی های اولیه نیز از این مناظر استفاده کرده است. در سال 1859 وی یک استودیو در نیویورک افتتاح نمود. وی مشغول به یادگیری نقاشی شد و این دوره آموزشی تا سال 1863 به طول انجامید. در طول این مدت در کلاسهای طراحی آکادمی ملی شرکت کرد و مدت کوتاهی را نیز نزد یک نقاش امریکایی به نام فردریک روندل دوره دید. این نقاش اصول اولیه نقاشی را به هومر آموخت. یک سال پس از اتمام آموزش، وی آثار بسیار مورد قبول و قوی در حوزه نقاشی رنگ روغن تولید کرد. پس از این رویداد مادر تصمیم به جمع آوری پول برای فرزند برای فرستادن او به اروپا و آموزش آکادمیک گرفت. اما کمی بعد هومر به واسطه نشریه هارپر سر از خط مقدم جنگ داخلی آمریکا در آورد. در آنجا تصاویر جنگ، زندگی اردوگاه و هرج مرج و همچنین لحظات آرام را به تصویر می کشید. طرح اولیه او از اردوگاه، فرماندهان، ارتش و افسر مشهور اتحادیه، سرلشکر جورج بی مک‌کلن، در ساحل رودخانه پوتوماک در اکتبر 1861 بود.

اگرچه این آثار در آن دوران توجه های زیادی را به خود جلب نکردند، اما از این نظر حائز اهمیت هستند که روند تبدیل شدن هومر از یک تصویر ساز به یک نقاش را به نمایش می گذارند. این تصاویر وی زنها را در میدان جنگ به تصویر می کشید و تاثیرات جنگ را در جبهه و فضاهای پیرامون نشان میداد. کار در میدان جنگ دشوار و طاقت فرسا بود و پس از مدتی به استودیوی خود بازگشت و در آنجا شروع به نقاشی کردن از طراحی هایی نمود از صحنه های جنگ به تصویر کشیده بود. از جمله آنها می توان به خانه شیرین و زندانیان اشاره کرد. خانه شیرین بازتاب بسیار مثبتی در میان منتقدان گرفت و به سرعت به فروش رفت.

با این رویداد بود که این هنرمند به عنوان آکادمیک دست یافت و در کنار فعالیت های نقاشی آثار تصویر سازی خود را نیز به نشریات مختلف می فروخت. پس از جنگ، هومر موضوع آثار خود را معطوف به وقایع دوران کودکی و همچنین به تصویر کشیدن زنان کرد. در این آثار می توان حس نوستالژی نقاش را به وضوح ملاحظه نمود. هومر همچنین به مسائل و موضوعات پس از جنگ نیز علاقه نشان میداد. در جامعه آن دوران آمریکا جنگ داخلی رخ داده بود و بین دو جامعه تضاد عقاید و آرا وجود داشت. این جامعه در حال همسان کردن خود و آماده شدن برای زندگی آینده بودند. در همین حال وی تابلویی را به تصویر کشید که به نام ملاقات با بانوی سابق نام گرفت. در این اثر هنرمند نقاش بردگانی آزاد شده را نشان می دهد که به معشوقه خود رسیده و با آنها دیدار می کنند. در سفر به ویرجینیا وی به موضوعاتی پرداخت که همکاری ملت را در راستای بازسازی کشور به تصویر می کشد.

هومر در سن 27 سالگی تقریبا به پختگی در آثارش رسید. وی در تکنیک نیز تبدیل به نقاشی چیره دست شد و به زیبایی عناصر طبیعی را به تصویر می کشید. یکی از منتقدان هنر در مورد وی نوشت که وینسلو هومر از معدود نقاشان جوانی است که با خلق آثار هنری تاثیر زیادی را بر آکادمی از خود برجای گذاشت. وی در این لحظه توان و قدرت رنگ شناسی بسیار بهتری نسبت به تعداد زیادی از نقاشان دیگر را دارا می باشد. هومر در سال 1867 سرانجام به پاریس مسافرت کرد و مدت یک سال در آنجا ماند. در همان دوران اثر زندانیان وی در نمایشگاه جهانی پاریس به نمایش در آمد. وی در پاریس به طور رسمی آموزش ندید اما به مطالعات آزاد پرداخت و نقاشی های منظره شهری از زندگی پاریسی را خلق کرد. یکی از خصوصیات این هنرمند پنهان کردن زوایای شخصی زندگی و گرایش او به سبک ها بود. بنابراین نمی توان گفت که او دقیقا از چه سبکی در آثار خود تاثیر گرفته است. زیرا در بسیاری از مواقع ارتباط با این سبک ها را انکار می کرد. اما میتوان گفت که آثار او در پاریس تا حدی شبیه به نقاشان مکتب باربیزون می باشد و همچنین نورپردازی های امپرسیونیسم گونه را می توان در آثارش مشاهده کرد. در سال 1875 هومر به طور کامل از کار تصویر سازی تجاری دست کشید و با خود عهد کرد صرفا و فقط از راه نقاشی امرار معاش کند. علیرغم شهرتی که داشت اما ظاهرا زندگی وی از نظر مالی در برخی از مواقع با مشکل روبرو می شده است. در این دوره وی یک اثر بسیار محبوب را خلق کرد که در آن تعدادی کودک و نوجوان در حال یک بازی محلی به تصویر کشیده شده است.

هومر در سال 1873 در طول اقامت تابستانی خود در گلاستر، ماساچوست، نقاشی با آبرنگ را به طور منظم شروع کرد. از همان ابتدا، تکنیک او طبیعی، روان و قدرتمند بود و استعداد ذاتی خود را برای این متریال دشوار به نمایش گذاشت. در ابتدای کار منتقدین شروع به انتقاد از آثار وی کردند و آثارش را به بازی یک بچه با بطری رنگ تشبیه کردند. اما برعکس نظر منتقدان آثارش به سرعت فروش رفت و موفقیت بسیار قابل توجهی را برای هومر به ارمغان آورد. به طوری که با فروش آثار آبرنگ شرایط مالی وی بهبود پیدا کرد. آثار آبرنگ وی شامل نقاشی هایی با جزییات زیاد بودند و در کنار این آثار نقاشی هایی نیز با سبک امپرسیونیسم و کلی تر خلق شدند. از طرفی برخی از آثار آبرنگ وی طرح های اولیه برای کار رنگ روغن بودند.

هومر دو سال را نیز در انگلستان و در یکی از دهکده های این کشور گذراند. در طول اقامت در انگلستان اندازه آثارش بزرگ تر و کارهای او جاه طلبانه تر شدند. وی همچنان به نقاشی از روستاییان و مناظر طبیعی ادامه می داد. در نوامبر 1882 به آمریکا باز گشت و نمایشگاهی از آثار آبرنگ خود برپا کرد. این بار اما منتقدان روی خوش به نقاشی ها نشان دادند و به تمجید از آنها پرداختند. زنها در این نقاشی ها از حالت موجودات ظریف و عروسک گونه خارج شده بودند و تبدیل به مادرانی قوی و پر صلابت شده بودند. کمی بعد به املاک خانوادگی نقل مکان کرد و از این زمان بود که به کشیدن تصاویر دریا روی آورد. در یکی از این آثار تصویر نجات دو زن در حال غرق شدن توسط دو مرد را به تصویر می کشد. این نقاشی تا حدی حالات کلاسیک گونه را در خود دارد. اثر دیگر او هشت زنگ نام دارد که دو ملوان را در روی عرشه و در حال کار به نمایش می گذارد.

در پنجاه سالگی هومر تبدیل به یک نقاش مشهور و قدرتمند شد و آثارش به خوبی به فروش می رفت. اثر جریان آب زیر دریا وی به مبلغ 400 دلار به فروش رسید که در زمان خود مبلغ زیادی به شمار می آمد. در سال 1893 هومر یکی از مشهورترین آثار خود را اجرا کرد که شکار روباه نام داشت. این اثر بلافاصله توسط آکادمی پنسیلوانیا خریداری شد. این اولین نقاشی وی بود که به موزه بزرگ هنر آمریکا راه پیدا کرد. این نقاشی تعدادی از کلاغ های گرسنه را به تصویر می کشد که در پی یک روباه برای شکار هستند.

هومر هرگز به شکل آکادمیک و دانشگاهی آموزش نقاشی ندید، اما آثار وی بر هنرمندان پس از خود تاثیرات زیادی داشت. یکی از توصیه های مهم این نقاش بزرگ به هنرمندان و هنرجویان این بود که پیوسته به طبیعت نگاه کنید و مستقل کار کنید.