پیر بونار نقاش فرانسوی گروه نبیها

نویسنده: ایکاروس، تاریخ انتشار: پنجشنبه، ۲۱ اسفند ۱۳۹۹

پیر بونار نقاش (Pierre Bonnard)، تصویرگر و چاپگر فرانسوی است. یکی از دلایل شهرت این نقاش فرانسوی گروه نبی ها می باشد. او یکی از اعضای اصلی این گروه بود و نقش اساسی را در این گروه ایفا می کرد. گروه نبیها از اهمیت خاصی در دنیای هنر برخودار است و یکی از پایه های جنبش آوانگارد به حساب می آید. وی همچنین به دلیل شیوه خاص استفاده از رنگ و سبک جسورانه اش نیز معروف می باشد. آثار متأخر این نقاش به شدت تحت تاثیر پل گوگن و کاتسوشیکا هوکوسائی، نقاش ژاپنی و همچنین دیگر نقاشان ژاپنی بود. وی یکی از رهبران اصلی انتقال از جنبش امپرسیونیسم به مدرنیسم به حساب می آید. در آثار وی میتوان نقاشی های منظره، صحنه های شهری، صحنه های خانگی و پرتره را مشاهده کرد. در این نقاشی ها می توان پرداختن زیاد به بکگراند و دقت و وسواس زیاد در رنگ سازی را دید. به بیان دیگر این نقاش برای عوامل نامبرده اهمیت زیادی قائل بود و زمان زیادی را صرف پرداختن به آنها در نقاشی های خود می کرد.

پیر بونار در سوم اکتبر 1867 در شهر فونتنه-او-رز فرانسه به دنیا آمد. مادر وی یک زن فرانسوی اهل شهر آلزاس بود. پدر او اهل شهر دووفینه یکی از شهرهای قدیمی و تاریخی فرانسه بوده است. پدر وی یکی از اعضای رسمی و نسبتا بلند پایه وزارت جنگ فرانسه بود. وی یک برادر و یک خواهر نیز داشت. وی تحصیلات خود را در دبیرستان های لوئی-ل-گراند و شارلمانی آغاز کرد و آنرا ادامه داد. بونار علاقه و تمایل خود به نقاشی را در طراحی و نقاشی آبرنگ نشان داد. او همچنین در نقاشی و طراحی کاریکاتور نیز از خود اشتیاق نشان میداد. وی در محل زندگی خود و در طبیعت شروع به کار نقاشی کرد. همچنین به ادبیات نیز علاقمند بود و به آن اشتیاق نشان میداد. او تحصیلات کلاسیک خود را برای جلب نظر و رضایت پدر به پایان رسانید و در رشته حقوق مدرک لیسانس دریافت کرد. در اوایل سال 1888 به عنوان یک وکیل شروع به کار و تمرین کرد.

در حین کار وکالت و تمرین آن، بونار پیگیر کار هنر و نقاشی نیز بود و در کلاسهای آکادمی ژولیان پاریس نیز شرکت می نمود. در این آکادمی او با دوستان و همراهان آینده خود آشنا شد. چهره هایی مانند پل سروزیه، موریس دِنی و پل رانسون جزو این گروه بودند. در سال 1888 بونار در مدرسه هنرهای زیبای اکول ده بوزار که مجموعه ای از مدارس مشهور و تاثیر گذار فرانسه می باشد پذیرفته شد. در این مدرسه بود که با دو چهره مشهور هنری در آینده به نامهای روسل و وویار آشنا شد. در همین دوره بود که او یک اثر تجاری-هنری خود را به فروش رساند. این اثر پوستر تبلیغاتی برای فروش یک نوشیدنی فرانسوی بود. همین اتفاق باعث متقاعد شدن خانواده وی برای پذیرفتن اینکه او می تواند از راه هنر امرار معاش کند، شد. از سال 1893 و تا زمان مرگش با یک زن به نام مارت دو ملیگی زندگی کرد. این زن در بسیاری از آثار وی به عنوان مدل حضور دارد. اسم اصلی این زن ماریا بورسین می باشد. ولی او قبل از ملاقات با بونار اسم خود را تغییر داده بود. آنها در سال 1925 با هم ازدواج کردند. قبل از ازدواج ظاهرا بونار به دو زن دیگر علاقمند بوده که آنها نیز به عنوان مدل با وی کار می کردند. یکی از این زنها مدت کوتاهی پس از ازدواج بونار دست به خودکشی زد.

بونار در اوایل کار خود برای ادامه کار نقاشی از جهات مختلف تحت فشار قرار می گرفت. او در سال 1888 مدرک لیسانس حقوق خود را دریافت کرد اما در تمرینات و امتحانات به جهت تبدیل شدن به یک وکیل رسمی شکست خورد. در این دوره تنها راهی که برای او برای زندگی و امرار معاش باقی ماند هنر بود. وی پس از این واقعه بود که به دوستان خود در آکادمی جولیان پیوست (به طور تمام وقت)، و در این دوره شروع به تشکیل گروه نبی ها کردند. این گروه با سبک و سیاق نوآورانه کار می کرد که کاملا متفاوت از نوع نقاشی متداول آن دوران بود. آنها فلسفه خاص خود را داشتند و مفهوم های متفاوتی در هنر را دنبال می کردند. در آن دوران بونار همانطور که در نوشته های خود آورده است کاملا از جنبش امپرسیونیسم ها بی خبر بود. وی حتی گوگن و نقاشان جدید دیگر را نمی شناخته است. دوست وی پل سروزیه، یک نقاشی که بعد از ملاقات با پل گوگن به تصویر کشیده بود را به وی نشان داد. پل سروزیه در این نقاشی مانند گوگن از رنگهای خالص در کار استفاده کرده بود. در سال 1890 موریس دِنی نقاش فرانسوی یک دکترین را برای تعریف نقاشی به تحریر در آورد. نوشته او از این قرار بود: نقاشی ساده است! یک سطح پوشیده از رنگ که به نظم و ترتیب خاصی در کنار هم چیده شده است. برخی از دوستان و اعضای حلقه نبی ها گرایشات شدید مذهبی و فلسفه را در آثار خود بروز دادند، اما بونار همیشه حالت متعادل خود را حفظ کرد و در هنر به طرف ایدئولوژی تمایل پیدا نکرد. یک نقاش-نویسنده به نام اورلین لوگن پو استودیوی خود را در یکی از مناطق پاریس با بونار به اشتراک گذاشت. در این استودیو دوست بونار، ادوار وویار نیز حضور داشت. وویار بعدها در جایی نوشت که پیر بونار در میان ما شوخ طبع ترین و خوش اخلاق ترین بود، جذابیت و شوخ طبعی او را می توان در آثارش دید. خصوصیاتی که بعدها از وی جدا شد. در سال 1891 وی با تولوز لوترک ملاقات کرد و در دسامبر سال 1891 آثار خود را در نمایشگاه سالیانه هنرمندان مستقل به نمایش گذاشت. در همان سال همکاری با نشریه رُوو بلانش که مجله ای هنری بود را آغاز نمود. در این مجله وی و وویار جلد مجله را طراحی کردند. در مارس 1891 آثارش به همراه سایر نبی ها در بارک دو بوتویل به نمایش درآمد. این مکان فضایی بود که در آن دوران هنرمندان گم نام امکان نمایش آثار خود را در آن پیدا میکردند. این محل یک سال پس از مرگ تئو ونگوگ و قبل از بازگشایی گالری آمبروزی ولارد وجود داشته است. هنرهای گرافیک ژاپنی بر روی بونار تاثیرات زیادی داشته است. در سال 1893 اکثر آثار دو هنرمند مشهور ژاپنی به نامهای اوتامارو کیتاگاوا و اوتاگاوا هیروشیگه در گالری دورانت رائول به نمایش در آمد. آثار هنرمندان ژاپنی در آن دوران بر هنرمندان فرانسوی تاثیر میگذاشت و یکی از این هنرمندان نیز بونار بوده است. به طور خاص در آثار این هنرمندان می توان نقاط دیدی چند وجهی را مشاهده کرد و از طرف دیگر طراحی های هندسی در نقش های پارچه و لباس ها در این آثار خودنمایی میکند. در همین دوره پیراهن های طرح شطرنجی در آثار این نقاش خودنمایی می کند. به دلیل گرایش شدید وی به هنر ژاپن وی در بین اعضای نبی ها به نبی بسیار ژاپنی مشهور شده بود.

بونار پس از مدتی به هنر دکوراتیو علاقمند شد و توجه بسیاری را معطوف به آن کرد. وی شروع به طراحی مبلمان، پارچه و اشیای دیگر نمود. همچنین کار طراحی پوستر برای نوشیدنی های فرانسوی را ادامه داد.

این کار باعث شناخته شدن وی خارج از دنیای هنر و توسط افراد عادی شد. در سال 1892 بونار شروع به کار در حوزه لیتوگرافی کرد. در این دوره دو اثر نقاشی بسیار قابل توجه نیز خلق نمود که یکی پیراهن شطرنجی و دیگری بازی کروکت می باشد.

وی همچنین دست به خلق تعدادی تصویر سازی زد که به سفارش برادر ناتنی خود بود. این تصاویر برای یک کتاب موسیقی متعلق به برادر موزیسین وی خلق شد. در سال 1894 بونار مجددا سبک خود را تغییر داد و شروع به خلق آثار نقاشی صحنه های روزمره پاریس نمود. در این آثار صحنه های شهری و حیوانات پیرامون در مرکز توجه او قرار داشت و صورت انسانها به ندرت قابل رویت بودند. بونار همچنین اولین پرتره را از همسر آینده خود به تصویر کشید. در سال 1895 به طور رسمی و با طراحی یک پنجره طرح دار وارد جنبش هنر نو شد. این محصول برای شرکت بزرگ تیفانی اند کو طراحی شده بود. در سال 1985 اولین نمایشگاه انفرادی و رسمی خود را که مجموعه ای از نقاشی ها، طراحی ها و لیتوگرافی هایش بود را در گالری دوران رائول به نمایش گذاشت. در همین سال وی در قالب گروه نبی ها در یک نمایشگاه گروهی در گالری آمبروزی ولارد شرکت کرد. در اوایل قرن بیستم سبک های هنری با سرعت گیج کننده یکی پس از دیگری ظهور می کردند و در مدت کوتاهی ناپدید می شدند. بونار نیز در این میان به شکل مرتب سبک هنری خود را پالایش و بهینه سازی میکرد. در حالی که مدیا ها و موضوعات جدید را در کار خود امتحان می کرد اما همچنان تمایز و متفاوت بودن را در کار خود حفظ می نمود. وی در استودیو خود در پاریس مرتب کار می کرد و دست به خلق آثار هنری میزد و در سال 1900 در سالن هنرمندان مستقل این کارها را به نمایش گذاشت. در سال 1905 دست به خلق مجموعه ای از آثار فیگوراتیو و پرتره زد و در سال 1906 آنها در گالری برنهایم که یکی از معتبر ترین و قدیمی ترین گالری های پاریس بود به نمایش گذاشت. در سال 1908 یک کتاب شعر را برای اکتاو میربو روزنامه‌ نگار، منتقد هنری و رمان‌ نویس فرانسوی تصویر سازی کرد.

در همین سال او به مدت نسبتا طولانی در خانه نقاش فرانسوی هنری مانگوین در جنوب فرانسه اقامت گزید. در بین سالهای 1909 تا 1911 شروع به کار برای خلق پنلهای دکوراتیو کرد. بونار این پنلها را به سفارش تاجر روس ایوان موروزوف تولید کرد. در طی همین سالها جنگ اول جهانی آغاز شد. بونار در طول این دوره بر روی پرتره و نقاشی های فیگوراتیو تمرکز کرد.

در سال 1916 یک سری بزرگ از این آثار را تکمیل کرد. در این دوره بونار تبدیل به یک هنرمند مشهور در فرانسه شد و در سال 1918 به همراه پیر اگوست رنوار به سمت رئیس انجمن هنرمندان جوان فرانسوی انتخاب شد. در سال 1920 کار تصویر سازی کتاب نویسنده فرانسوی و برنده جایزه ادبی نوبل، پل گیوم آندره ژید را به عهده گرفت. در سال 1923 در سالن پاییز پاریس آثارش را به نمایش گذاشت، در سال 1924، شصت وهشت اثر هنری اش را برای بزرگداشت وی در گالری دورت به نمایش گذاشتند.

بونار یکی از نقاشانی است که به دلیل توانایی بالای او در استفاده از رنگ مشهور می باشد. خصوصا وی در استفاده استادانه از قلم های کوچک و تنهای رنگی نزدیک به هم در دنیای هنر صاحب نام است. آثار این هنرمند غالبا دارای ترکیب بندی های پیچیده می باشد. او از نور آفتاب حتی در فضاهای داخلی به شکلی استادانه استفاده می کند. علاقه بونارد در به تصویر کشیدن صحنه های خانوادگی و صمیمانه باعث شده این نقاش را یک آنتیمیست (نقاش صحنه‌های خانگی) بنامند. همسر این نقاش سالها در آثار وی دیده می شده است. تعداد زیادی از تابلوهای نقاشی در حالی که همسر بونارد را در حال کارهای روزمره مانند غذا خوردن به تصویر می کشد وجود دارد. وی همچنین سلف پرتره، مناظر خیابانی و طبیعت بیجان های بسیاری را به تصویر کشیده است. بونارد آثارش را مستقیما از روی مدل زنده خلق نمی کرد، یا ابتدا آنها را طراحی می کرده و یا پس از عکاسی از موضوعات در استودیوی خود بر روی آنها کار می کرده. وی در جایی گفته من تمام موضوعاتم را جمع آوری می کنم، سپس بر می گردم و به آنها نگاه می کنم، یادداشت می کنم و به خانه می روم! سپس قبل از آغاز نقاشی، شروع به رویا پردازی می کنم. وی به طور همزمان تعداد زیادی نقاشی را در ابعاد کوچک خلق می نمود و آنها را به دیوار خانه می چسباند. سپس از میان آنها آثار مناسب را انتخاب می کرد. وی می گوید من از ابتدا ابعاد نهایی کارم را نمی دانم.

اگرچه بونار در طول زندگی از جلب توجه عمومی به خود پرهیز می کرد اما آثار وی در دوران زندگی به خوبی فروش میرفت. پس از درگذشت وی، شهرتش تحت تاثیر جنبش های آوانگارد تا حدی افول کرد. در سال 1947 و در پاریس کریستین زرووس منتقد هنری وی را مورد ارزیابی قرار داد. وی در مورد رابطه این هنرمند با جنبش امپرسیونیسم چنین می گوید: در کار بونار سبک امپرسیونیسم بسیار کم رنگ میشود و تا حد زیادی ناپدید می گردد. در نوشته ای دیگر هنری ماتیس هنرمند بزرگ آوانگارد در مورد وی اینچنین می نویسد: بونار نه تنها یک هنرمند بزرگ در زمان ماست، بلکه وی یک نام بزرگ برای هنر آینده نیز به شمار می آید.