مالکوم تی لیپکه و روش و تکنیک نقاشی هایش

نویسنده: ایکاروس، تاریخ انتشار: دوشنبه، ۱۹ آبان ۱۳۹۹

مالکوم تی لیپکه یکی از نقاشان رئالیست دوران معاصر می باشد که در دنیای هنر از جایگاه مناسبی برخوردار گشته و به شهرت نسبی در میان هنرمندان رسیده است. مالکوم موفقیت خود را مرهون سبک نقاشی فیگوراتیو می داند که به گفته خود او هم وجه شخصی داشته و هم سویه های جهانی و همگانی دارد. وی در مورد آثار خود جمله ای دارد بدین مضمون: من دختری را می بینم که سرش به حالت خاصی قرار گرفته است، و این حالت را بسیار گویا و احساسی می پندارم و با نقاشی در پی بیان کردن آن هستم. این نوع از احساسات و عواطف باعث می شود که ما کمتر احساس تنهایی کنیم و حالات و روحیات به شکل انسانی تر در ما بروز کند. هر شخصی زندگی خود را با پیچ خم و مشکلات مخصوص به خود سپری می نماید و به این تعبیر زندگی ما از یکدیگر جداست. اما باید گفت که ما در یک جهان واحد زندگی می کنیم و از این حیث ما در بسیاری از اتفاقات پیرامون با هم شریک هستیم. به همین دلیل من به این نتیجه رسیده ام که هر چه اثر هنری که تولید می شود شخصی تر باشد تعداد بیشتری از افراد با آن ارتباط برقرار می کنند. لیپکه را می توان یکی از چهره های تاثیر گذار هنر فیگوراتیو در آمریکا قلمداد کرد.

وی تصاویر خصوصی و لحظات گرم و صمیمی را با تبحر و امضای شخصی خود به تصویر می کشد.

مالکوم تی لیپکه در سال 1953 و در ایالت مینه سوتا و شهر مینیا پولیس به دنیا آمد. وی در کالج هنر در شهر لس آنجلس تحصیل کرد. با این حال در دستیابی به اهداف هنری خود با مشکلات نسبتا زیادی روبرو شد. وی بیشتر به تعلیمات و آموزش های کلاسیک تمایل نشان می داد و به طور کل رغبت زیادی برای هنر مفهومی و مدرن از خود بروز نمی داد. لیپکه قبل از روی آوردن به نقاشی، به عنوان تصویرگر برای نشریاتی مانند فوبس و تایمز کار می کرد. علیرغم موفقیتهایی که داشت وی از این کار راضی نبود. لیپکه در مورد این کار می گفت در دنیای هنر، کار کردن برای دیگران ضامن هیچ نوع موفقیتی نیست. من کار تصویر سازی را رها کردم زیرا از چرخیدن حول یک دایره بسته خسته شدم. در این کار، این مدیر هنری است که تصمیم می گیرد چه چیز خوب است و چه چیز بد، و من فهمیدم این کاری نیست که من در پی آن باشم.

وی به نیویورک نقل مکان کرد و در آنجا شروع به مطالعه بر روی آثار ولاسکوئز، ویلیام مریت چِیس و دیگر نقاشان کرد. او در مورد این هنرمندان می گوید که من دریافتم که آثار من با این نقاشان مرتبط می باشد. من از آنها و آثارشان رنگ سازی و ترکیب بندی را آموختم. آنها قهرمانان من هستند و من خود را شاگرد آنها می دانم. به تعبیری، لیپکه را می توان یک هنرمند خودآموخته به حساب آورد، زیرا همانطور که گفته شد او از هنرمندان نقاش پیش از خود و همینطور از امپرسیونیست های آمریکایی الهام گرفته است. او نمایشگاههای متعددی را در لندن، نیویورک و هنک گنگ برگزار کرد. اثار این هنرمند را می توان جزو دسته آثار نقاشی ضربه قلم به حساب آورد. این نقاش به طور همزمان بر روی 20 تا 30 نقاشی کار می کند، تقریبا تمام این آثار رویکرد و سبک فیگوراتیو را در خود دارند. برای پیدا کردن سوژه، لیپکه به صورت ساده به مردم پیرامون خود نگاه می کند. او از سوژه ای که توجهش را جلب می نماید عکاسی می کند و یا به طراحی از آنها میپردازد و بعد این تصاویر را بر روی دیوار آتلیه خود نصب می نماید. گاهی اوقات وی یک مدل را برای آثار خود استخدام می نماید. اما به گفته خودش برای صرفه جویی در وقت و هزینه، کار از روی عکس را ترجیح می دهد. برای فضاهای داخلی، وی از تخیل خود استفاده می نماید. در این مورد می گوید من می خواهم آزادانه و در دنیای خودم کار کنم.

لیپکه عکسها، طرح ها و حتی مدل ها را به عنوان یک نقطه شروع به حساب می آورد. وی پس از درگیر شدن در پروسه تولید اثر به صورت تخیلی وذهنی تغییراتی را در فیگورها ایجاد می نماید. مثلا ممکن است در یک فیگور لباسها و یا موی سر را با سلیقه خود تغییر دهد. با این حال و در حفظ کاراکتر اصلی فیگور و چهره تلاش میکند. او در جایی می گوید: شما نمی توانید صورتهای مردم را رنگ یا آرایش کنید، زیرا در این صورت نقاشی های شما کارتونی به نظر خواهند رسید.

برای ترکیب بندی آثارش وی از روش جالبی استفاده می کند. او می گوید اسکیس زدن و ترکیب کردن ترکیب بندی های گوناگون کاری بسیار وقت گیر و پیچیده می باشد. به طور کل از نظر این هنرمند ساخت استوری برد، عمل مناسبی به شمار نمی آید. بنابراین او به طور مستقیم المانهای مختلف را بر روی دیوار مي چيند و از دل آنها به ترکیب بندی مورد نظر می رسد. سپس ترکیب بندی های مختلف ساخته شده بر روی دیوار را در یک دفتر کوچک و با مداد گرافیت اجرا می نماید و پس از آن مجددا طراحی را ویرایش می نماید. سپس یک شمای کلی از طرح مورد نظر را با رنگ روغن بر روی بوم اجرا می نماید. فیگور در این مرحله بسیار خام و خشن می باشد، اما به گفته وی در این مرحله او به ترکیب بندی و رنگهای به کار برده شده در اثر دست پيدا کرده است. از نظر لیپکه مهم ترین قسمت تولید اثر نیز همین مرحله می باشد. او می گوید که من در این قسمت در مورد نقاشی تصمیم گرفته ام و به این مسئله پی برده ام که این ترکیب بندی و رنگها مناسب این کار می باشند یا خیر. به بیان دیگر اگر قرار است که این پروژه نقاشی شکست بخورد، در این مرحله است که این موضوع مشخص خواهد شد.

Tough Kid، اثری از لیپکه — Tough Kid، بخشی از اثر، لیپکه

همانطور که گفته شد وی گاهی به طور همزمان بر روی 30 اثر کار می کند. و دلیل این امر را اینگونه بیان می کند: گاهی پیش می آید که من در حین کار بر روی یک اثر متوقف می شوم، یعنی گیر می کنم و نمیدانم که چه باید کرد؟ در این لحظه کار را رها کرده و به سراغ کار دیگری می روم و بعد از مدتی مجددا به سر کار قبلی باز می گردم.

زمانی که قسمت اول کار به پایان می رسد، لیپکه مجددا به کار باز می گردد و در فرایند شروع مجدد مقداری روغن بزرگ، روغن میخک و روغن خشخاش را بر روی کار پیاده می کند. به گفته خود او این کار به وی اجازه می دهد که با نوعی تکنیک خیس در خیس کار نقاشی را به جلو ببرد. ظاهرا لیپکه علاقه ای به زود خشک شدن اثر ندارد و در فرایند خشک شدن بر روی رنگها دست برده و تغییراتی را ایجاد می نماید. این هنرمند نقاش در تمام فرایند کار خود، مقدار قابل توجهی از مدیوم ها را استفاده می کند. از رنگهای قالب در آثار این هنرمند گونه های مختلف flesh (رنگ پوست و گوشت) می باشد. وی این رنگ را در تُنها و درجات مختلف در صورت و دستها و سایر نقاطی که پوست بدن مشخص است به کار می برد. در این مرحله نیز اگر حس کند که نیاز به رها کردن و استراحت دادن به کار می باشد او به سراغ کار دیگری رفته و فرآیند روغن کاری را در آن آغاز می نماید.

کار بر روی بوم خیس و روغن خورده یکی از تکنیک ها و رویکردهای اصلی این نقاش در آثارش می باشد. وی این تکنیک را از دو نقاش بزرگ و مشهور، سارجنت و ولاسکوئز فرا گرفته است. لیپکه خصوصا تکنیک قلموی خیس و مملو از رنگ سارجنت را بسیار می پسندد و آنرا تحسین می نماید. باید گفت که او در این مرحله صرفا به رنگ گذاری بر روی اثر می پردازد و اصلاحات و تغییرات بسیار جزیی و کمی را در ترکیب بندی و انتخاب رنگها انجام می دهد. بومهای مورد استفاده لیپکه، نوع کلیسنس (Claessens) بلژیکی می باشد که او آنها را به شکل رل تهیه می کند. این بوم ها از نظر نوع زبری و سختی، دارای شش مدل از بسیار زبر تا بسیار نرم می باشند. در مورد قلم مو، لیپکه از قلموهای مارک رابرت سیمونز استفاده می کند. شماره مورد استفاده وی از شماره 1 تا 22 می باشد. مارک رنگهای مورد استفاده وی سه برند مختلف است. این برندها شامل گرام باکر(Grumbacher)، هولباین و رامبراند است. وی برای تولید خاکستری های خود از ترکیب رنگ زرد اکر و قهوه ای راو سینا (Raw Siena) استفاده می کند که بعضا این رنگها را با سیاه و سفید نیز ترکیب می نماید. وی این ترکیب رنگی را تقریبا با تمام رنگهای مورد استفاده مخلوط می کند.

نقاشی دیگری از این هنرمند، یک مرد - چندین صدا

او با دست آزاد کار می کند و هدفش برقراری ارتباط با مخاطب با حداقل ضربه قلم ها می باشد. لیپکه می گوید یادگیری، ویرایش و آزاد کار کردن می بایست یک فرآیند دائمی در عملکرد هنری یک هنرمند باشد. در ابتدا و شروع کار همه چیز بی معنی و مرده به نظر می آید، اما هنرمند کم کم می آموزد که چگونه با کمترین چیز ممکن، حرف و پیام خود را منتقل کند. در آن هنگام است که درمی یابید که هر ضربه قلم شما حامل یک پیام و معنی می باشد. وی نیز مانند سارجنت و ولاسکوئز از رنگ، هنرمندانه و استادانه استفاده می کند، اما می توان گفت که آثار لیپکه احساس بیشتری را نبست به این دو استاد بزرگ منتقل می نماید. در سال 1970 به مادرید سفر کرد و از آثار استاد نقاش اسپانیایی ولاسکوئز دیدن کرد. او در ستایش آثار این هنرمند گفت وی یک متخصص بی نظیر در نقاشی فیگور و ساخت و ساز المانهای مرتبط با آن و همینطور ترکیب بندی می باشد.

علیرغم اینکه لیپکه تاثیرات بسیار عمیقی را از استادان دوره های گذشته گرفته است اما وی اصرار دارد که از موضوعات دوران معاصر نقاشی کند. وی همینطور با حذف جزییاتی که کار را محدود به یک منطقه یا کشور خاص می کند، به آن حس وحال جهانی می دهد. به بیان دیگر انسانهایی که او به تصویر می کشد را می توان در تمام نقاط دنیا با همین اشکال و احساسات یافت. شاید بتوان گفت که یکی از نکاتی که آثار لیپکه را بین المللی کرده همین خصوصیت می باشد. وی در یک مصاحبه اینطور می گوید: حقیقتی که شما به دنبال آن هستید به خود شما بستگی دارد. قهرمانان من (منظور نقاشان دورهای قبل می باشد) به من کمک می کنند که تصویر خودم را از جهان پیرامونم ارائه نمایم. من یک نقاش فیگوراتیو هستم، از فیگور برای بیان آنچه که در پی گفتن آن هستم استفاده می کنم. از چیزهای کوچک و بزرگی در مورد هنرمندانی که آنها را تحسین می کنم استفاده می نمایم، چیزهایی که به من کمک می کنند که حقیقت واقعی انسان را بیان کنم.

مالکوم تی لیپکه را می توان یکی از نقاشان موفق دوران معاصر به شمار آورد. هنرمندی که با استفاده از سبک رئالیسم و تلفیق آن با درونیات شخصی خود سبکی جدید را خلق نموده است. می توان گفت که این سبک و تکنیک های آن تا حد زیادی ریشه در آثار اساتید قدیمی دارد که این هنرمند با مطالعه بر روی آنها به این مهارت دست پیدا کرده است. وی انسانها و حالات درونی آنها را با سبک شخصی خود به تصویر می کشد و در حوزه نقاشی گویش و زبان خاص خود را دارا می باشد.