زندگی و آثار چاک کلوز، نقاش آمریکایی

نویسنده: ایکاروس، تاریخ: سه شنبه، ۲۷ آبان ۱۳۹۹

چارلز توماس کلوز یا همان چاک کلوز، نقاش و عکاس آمریکایی و یکی از چهره های مهم و کلیدی نقاشی و عکاسی در قرن حاضر می باشد. یکی از تخصص های وی خلق پرتره های فوتورئالیستی در مقیاسهای بسیار بزرگ است. وی همینطور پرتره هایی از خودش و افراد دیگر را به شکل انتزاعی خلق کرده است که این آثار در گالری ها و مجموعه های بزرگ دنیا در حال نمایش می باشند. کلوز همچنین در رشته عکاسی تبحر دارد. وی عکسهای پرتره را در مقیاسهای عظیم به تصویر می کشد. او را به واقع می توان یکی از پرکارترین هنرمندان عصر حاضر به حساب آورد. کلوز با وجود مشکل نخاعی که در سال 1988 با آن دست به گریبان شد با قدرت به فعالیت و کار خویش ادامه داد.

چارلز کلوز در پنجم جولای 1940 در شهر مونرو ایالت واشنگتن به دنیا آمد. پدر چارلز زمانی که وی یازده ساله بود از دنیا رفت. کلوز در دوران کودکی از یک بیماری عصبی عضلانی رنج می برد. این بیماری حرکت پاها را برای وی دشوار می کرد. همینطور در یک دوره زمانی به بیماری تورم کلیه مبتلا گشت که این بیماری برای مدت یک سال او را از تحصیل و مدرسه دور نگه داشت. همینطور به بیماری خوانش‌ پریشی مبتلا بود. این بیماری یک معلولیت آموزشی می باشد که خواندن متون و یا درک مطلب را برای بیمار دشوار می سازد. همین بیماری نیز کیفیت تحصیل او را در مدرسه پایین آورده بود و دشواری های زیادی را برایش ایجاد کرد. اکثر کارهای متقدم این نقاش بزرگ آثاری با سبک فوتورئالیسم و هایپررئالیسم می باشد. این آثار دارای ابعاد بزرگ هستند و اکثرا سلف پرتره خود هنرمند و همچنین تصاویر فامیل، دوستان و دیگر هنرمندان است. این هنرمند به بیماری ادراک ‌پریشی چهره‌ای نیز مبتلا می باشد. این بیماری باعث می شود که شخص بیمار در تشخیص چهره افرا دچار مشکل شده و آنها را از یکدیگر تشخیص ندهد. وی دلیل خلق پرتره به این شکل را همین بیماری می داند و می گوید این وضعیت دقیقا همان چیزی است که برای اولین بار او را ترغیب به خلق پرتره کرده است.

کلوز در یک مصاحبه با فونگ بوی از اولین برخوردش با نقاشی های جکسون پولاک در موزه هنر سیاتل می گوید:

وقتی چهارده ساله بودم برای اولین بار من با مادرم به موزه هنر در سیاتل رفتیم. در آنجا آثار جکسون پولاک را که نقاشی های اکشن پینتینگ و نقاشی های قطره ای با رنگ آلمینیوم بود را دیدم. بر روی آثار، قیر، شن و خاک و چیزهای دیگری نیز مشاهده می شد. در آن لحظه بسیار آشفته شدم و چیزی که دیدم بسیار دور از تصور من نسبت به هنر بود. اما خیلی زود من نیز شروع به چکاندن رنگ بر روی نقاشی هایم کردم و این کار تجربه ای بسیار جدید و جالب را به من داد.

در سال 1962 کلوز مدرک کارشناسی خود را از دانشگاه واشنگتن در سیاتل دریافت کرد. سال قبل از گرفتن مدرک یعنی در سال 1961 وی موفق شد یک بورس تحصیلی دوره تابستانی از مدرسه هنر و موسیقی که زیر نظر دانشگاه یال اداره می شد را بدست بیاورد. در سال 1964 مدرک فوق لیسانس هنر خود را از همین دانشگاه دریافت نمود. در میان همکلاسی های آن دوران کلوز، افراد مشهوری چون ریچارد سرا (مجسمه ساز مینیمالیسم)، بوریس ماردن (هنرمند مینیمال)، ویا سلمینز ( نقاش و طراح فوتورئالیسم لیتوانیایی آمریکایی)، جنت فیش (نقاش رئالیسم)، نانسی گراوس (مجسمه ساز)، جنیفر بارتلت (هنرمند و نقاش مفهومی)، روبرت منگولد (هنرمند مینیمالیسم) و سیلویا پلیماک (نقاش و چاپگر) حضور داشتند. بعد از اتمام تحصیل در یال، با کمک یک بورس تحصیلی به اتریش رفت و در آکادمی هنرهای زیبای وین مشغول به تحصیل شد. هنگامی که به آمریکا بازگشت به عنوان مدرس هنر در دانشگاه ماساچوست مشغول به کار شد. در سال 1967 به نیویورک آمد و در منطقه سوهو مستقر گشت.

این نقاش بزرگ در طول کار خود تکنیک های مختلفی را در نقاشی و طراحی تجربه کرده است و در آنها به پیشرفتهای چشمگیری نیز رسیده است. وی با متریالهایی مانند رنگ روغن، پاستل، گرافیت، جوهر، آبرنگ و کنته کرایون کار کرده و در آنها به تبحر و استادی رسیده است. همچنین از تکنیک ایربراش نیز در آثار خود استفاده مینمود. همینطور این نقاش تجربه چاپ دستی را نیز در آثار خود دارد. کلوز در دانشگاه یال با ضربه قلمهای سنگینش شناخته می شد و گمان می رفت که تبدیل به یک نقاش اکسپرسیونیسم انتزاعی نسل سومی شود. در برخی مواقع نیز از آثار ویلیام دکونینگ نقاش انتزاعی آمریکایی تاثیر می گرفت. اما پس از مدتی توجه این نقاش به طراحی و نقاشی فیگوراتیو جلب شد. کلوز تصاویر سیاه سفید از فیگور زن را تهیه کرد و شروع به کار بر روی یک سری نقاشی با موضوع فیگوراتیو کرد. در مورد تغییر سبک خود در سال 2009 و در مصاحبه ای گفت:

من تصمیم گرفتم که راه سخت را برای نقاشی انتخاب کنم. بنابراین روش قلم گذاری سنگین را رها کردم. من شروع به کار در سبکی کردم که در آن توانایی زیادی نداشتم، انتخاب من انتخابی دشوار بود و به هیچ عنوان به قصد لذت بردن و تفریح این راه را انتخاب نکردم. اگر شما کاری را انتخاب کنید که از قبل در آن تجربه ای نداشته اید، این کار شما را به مسیری هل خواهد داد که هرگز پای در آن نگذاشته اید.

یک تصویر از فِلیپ گلَس آهنگ ساز بزرگ آمریکایی در مجموعه سیاه و سفید کلوز وجود داشت که در سال 1969 کار شده بود. او در سال 1977 آنرا با آبرنگ بازتولید کرد و همینطور در سال 1978 یک نسخه چاپ دستی از آن خلق کرد. در سال 1982 نیز یک نسخه دیگر از آن را بر روی کاغذ دست ساز خاکستری به تصویر کشید.

کلوز کار خود را با یک طراحی خطی از روی مدل آغاز می کند. وی عکس را شطرنجی کرده و با دقت دورگیری می نماید. میدانیم که او نقاشی های خود را بزرگتر از اندازه طبیعی آنها به تصویر می کشد و همینطور فوکوس بسیار زیادی بر روی آن وجود دارد. این سبک از تصویر تبدیل به یک روش پرطرفدار عکاسی در اواخر سالهای 1960 و اوایل 1970 شد. این سبک به نام هایپررئالیسم و یا سوپررئالیسم لقب گرفت. در آن دوران طرفداران زیادی پیدا کرد و نقاشان مشهوری مانند ریچارد استس، دنیس پترسون و چاک کلوز در این سبک کار می کردند. همانطور که گفته شد کلوز مبتلا به بیماری تشخیص چهره بود. وی در جایی گفته به واسطه نقاشی پرتره من چهره ها را بهتر به خاطر می سپردم. وی همینطور گفته است که من به صورت ناخواآگاه به نقاشی پرتره روی آوردم و از این موضوع که این کار می تواند در بهبود بیماری من موثر باشد بی خبر بودم. بیست سال گذشت و وقتی من به خود آمدم متوجه شدم که همچنان به کار نقاشی پرتره مشغول هستم. پس از این بود که متوجه شدم این کار برای من بسیار مهم است و حتی جنبه حیاتی دارد. من دریافتم که این کار به نحوی مرا در این مدت زنده نگه داشته است! با کمک نقاشی پرتره، من همچنان قادر به تشخیص چهره ها بودم.

نقاشی های متاخر وی از نقاشی های متقدم او متفاوت می باشند. اما پایه و اصول کارها شبیه به آثار قدیمی می نمایند. کپی کردن اثر از روی عکس و در ابتدا شطرنجی کردن آن در روش کلوز همچنان باقی مانده است. او با دقت مثال زدنی و سانتیمتر به سانتیمتر کار را پیش می برد. اولین اثری که او با این روش دست به خلق آن زد سلف پرتره خودش بود که این اثر به نام سلف پرتره بزرگ مشهور شده است. وی این آثار را به حالت پیکسلی خلق میکرد و به شکلی بسیار دقیق با استفاده از ابزار رنگ، تمام خانه های خالی روی بوم را نقطه به نقطه پر می کرد. در اثر سلف پرتره بزرگ، نقاط پرشده رنگی آنچنان ریز و به هم فشرده هستند که بیننده به هیچ عنوان قادر به تشخیص آن نمی باشد.

در هفتم دسامبر 1988 درد شدیدی را در قفسه سینه خود احساس کرد. در آن روز کلوز در مراسمی بود که در آن از هنرمندان محلی نیویورک تجلیل به عمل می آمد. در آن لحظه کلوز در انتظار دعوت شدن برای ایراد سخنرانی خود و دریافت جایزه بود. وی سخنرانی خود را به پایان رسانید و پس از آن به بیمارستان رفت. در آن محل دچار تشنج شدید گشت و پس از این تشنج به علت ضایعه شدید عروق نخاعی از کمر به پایین فلج شد. کلوز بعدها آن روز را روز واقعه نامید. پس از این حادثه وی ماه ها را به فیزیوتراپی گذراند. پس از مدتی مجددا قادر به حرکت دادن بازو ها شد و توانست کمی راه برود. اما پس از آن حادثه است که این نقاش بزرگ پیوسته بر روی صندلی چرخ دار دیده می شود. کلوز به صورت واضح در مورد معلولیت خود در کتاب تاریخ دلاوران: هنرمندان بسیار خاص، نوشته جرج پلیمپتن و جین کندی اسمیت صحبت کرده است.

با تمام مشکلاتی که به وجود آمد کلوز به کار نقاشی و خلق آثار ادامه داد، وی با یک قلموی بسته شده به مچ دست کار می کرد. این آثار شامل پرتره های بسیار بزرگ اما با رزولیشین پایین می باشند. این تصاویر از راه دور به شکل یک تصویر واحد در می آیند. می توان حالت این آثار را عکس گونه در نظر گرفت، اما همانطور که گفته شد این آثار حالت پیکسیلی دارند. هر چند که معلولیت، توانایی این هنرمند بزرگ را محدود کرد، اما کلوز با این محدودیت ها کنار آمد و تا حدی سبک کار خود را با شرایط جدید منطبق کرد. وی ابزار و متریالهای خود را نیز تغییر داد و به طور کلی تحول مشهودی در آثارش رخ داد. برای خلق آثار هایپررئالیستی، وی از تکه های کوچک کاغذ و اثر انگشت برای اثر گذاری بر روی بوم استفاده کرد. وی ثابت کرد که با ساده ترین ابزار و سخت ترین شرایط نیز می توان دست به خلق آثاری در تکنیک هایپررئال زد.

اما کلوز در طول فعالیت هنری خود دست به کار چاپ نیز زده است و می توان او را یک هنرمند چاپگر نیز به حساب آورد. بیشتر آثار او توسط Pace Editions نیویورک منتشر شده است. اولین ورود جدی وی به عرصه چاپ در سال 1972 بود. زمانی که به همراه خانواده خود و برای انجام یک پروژه به سانفرانسیسکو رفت، کلوز یک صفحه بزرگ مسی در اختیار گرفت. پهنای این صفحه حدود 91 سانتیمتر بود. این صفحه به کلوز اجازه خلق یک اثر با ابعاد 90 در 113 سانتیمتر را داد.

کلوز را به واقع می توان یکی ار موفقترین و سخت کوش ترین هنرمندان عصر حاضر به حساب آورد. وی از شهرت جهانی برخوردار می باشد و افتخارات زیادی را نیز کسب کرده است. در سال 2000 مدال ملی هنر را از دست رئیس جمهور وقت آمریکا دریافت کرد. نشان افتخار هنری ایالت نیویورک و همینطور مدال هنری اسکووهگان از دیگر دستاوردهای این هنرمند می باشد. کلوز بیش از بیست مدرک افتخار از دانشگاه های مختلف دریافت کرده است. در سال 1990 به عنوان استادیار آکادمی بین الملی طراحی انتخاب شد. دو سال بعد، عنوان استاد تمامی این مرکز معتبر هنری را از آن خود کرد. در سال 2007 پرتره باراک اوباما را به تصویر کشید و در سال 2012 از وی عکاسی کرد. در سال 2010 به عنوان رئیس کمیته هنر و علوم انسانی ریاست جمهوری منسوب شد. وی در سال 2017 از این سمت کناری گیری کرد. دلیل این کناره گیری سخنان نفرت پراکنانه از سوی دونالد ترامپ رئیس جمهور وقت آمریکا عنوان شد.

این هنرمند بزرگ همچنین در مارکت هنر نیز موفق می باشد. او از سال 1977 با گالری Pace Gallery در نیویورک همکاری دارد و همینطور از سال 1999 با گالری White Cube لندن کار می کند. در سال 1999 پرتره عکاس مشهور، سیندی شرمن به قیمت 1/2 میلیون دلار به فروش رفت. در حالی که قیمت تخمینی این اثر 800000 دلار برآورد شده بود. در سال 2005 یک پرتره با عنوان جان 72-1971 به قیمت 4/8 میلیون دلار به فروش رفت.